I’ve been meaning to write a post for a while now, perhaps to give an update on how my training has gone in the past month or so. But the only words I can think of to describe it are Greek. And they aren’t even mine:

Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—

etc.

Still, this blog wouldn’t have the name it has if my progress was anything but Sisyphean! Now, where did I put that rock? Up we go…